Nadat ik maandag niet geheel fit was, de voorspellingen gladheid aangaven had ik genoeg reden op de auto te pakken. Geeft achteraf toch weer gevoel van ik heb een rit gemist. Afgelopen weekend de fiets eens geheel onder handen genomen. Zout eraf gespoeld en de nodige zaken gesmeerd. De Bebop pedalen liepen ook niet erg soepel en alhoewel het een dicht systeem lijkt toch maar wat olie er tegen aan gegooid. Ketting gesmeerd en de vering voor voorzien van een aantal druppels. Tevens de voorzijde weer hersteld met de windvangers. De sneeuw had er een goed kapot gemaakt.
In de ochtend stevige wind voor groot gedeelte mee waardoor de snelheid
veel hoger kwam te liggen als de laatste weken in de kou. Snelheden van
rond de 35 tot 38 km/h konden relatief gemakkelijk worden gehaald,
ondanks dat de fitheid er nog niet helemaal is. Ik lees het op meer
blogs dus de kou is er m.i. debet aan dat de snelheden met moeite
gehaald kunnen worden. Feit is dat ook de terugreis sneller verlipe als
de laatste weken. Op de terug reis was het echt heerlijk weer waardoor
het fietsen aangenaam was. Reed op mijn gemak totdat een grote oranje
Doosan graafmachine mij had in gehaald. Ondanks de fysieke gesteldheid
was dit de rode lap die de stier nodig had. Met de niet al te snelle
marathon racer eronder ging het gas erop en gedurende een kilometer of
acht heb ik het tempo boven de 40 km per uur gezet. Heerlijk gevoel om
weer een privé wedstrijd Doosan Inhaal Syndroom te organiseren en te winnen.☺In ieder geval tijd genoeg om een kleine foto reportage te maken waarbij je toch nog wel een beetje op de richting en de rest van het verkeer moet letten.
Bij de Eemhof lijken ze nu na een half jaar weer begonnen de zaken af te maken. Een obstakel van rijplaten schuin over het voetpad is weggehaald en bij de tweede zijn ze bezig een beetje zand te verplaatsen. Hopelijk gaat de laatste hindernis er ook vlot aan. Jammer dat de fiets net schoon gemaakt is maar goed het zal toch een keer moeten gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten