Gevalletje D.I.S.

Nadat ik maandag niet geheel fit was, de voorspellingen gladheid aangaven had ik genoeg reden op de auto te pakken. Geeft achteraf toch weer gevoel van ik heb een rit gemist. Afgelopen weekend de fiets eens geheel onder handen genomen. Zout eraf gespoeld en de nodige zaken gesmeerd. De Bebop pedalen liepen ook niet erg soepel en alhoewel het een dicht systeem lijkt toch maar wat olie er tegen aan gegooid. Ketting gesmeerd en de vering voor voorzien van een aantal druppels. Tevens de voorzijde weer hersteld met de windvangers. De sneeuw had er een goed kapot gemaakt.

 In de ochtend stevige wind voor groot gedeelte mee waardoor de snelheid veel hoger kwam te liggen als de laatste weken in de kou. Snelheden van rond de 35 tot 38 km/h konden relatief gemakkelijk worden gehaald, ondanks dat de fitheid er nog niet helemaal is. Ik lees het op meer blogs dus de kou is er m.i. debet aan dat de snelheden met moeite gehaald kunnen worden. Feit is dat ook de terugreis sneller verlipe als de laatste weken. Op de terug reis was het echt heerlijk weer waardoor het fietsen aangenaam was. Reed op mijn gemak totdat een grote oranje Doosan graafmachine mij had in gehaald. Ondanks de fysieke gesteldheid was dit de rode lap die de stier nodig had. Met de niet al te snelle marathon racer eronder ging het gas erop en gedurende een kilometer of acht heb ik het tempo boven de 40 km per uur gezet. Heerlijk gevoel om weer een privé wedstrijd Doosan Inhaal Syndroom te organiseren en te winnen.☺
 In ieder geval tijd genoeg om een kleine foto reportage te maken waarbij je toch nog wel een beetje op de richting en de rest van het verkeer moet letten.
Bij de Eemhof lijken ze nu na een half jaar weer begonnen de zaken af te maken. Een obstakel van rijplaten schuin over het voetpad is weggehaald en bij de tweede zijn ze bezig een beetje zand te verplaatsen. Hopelijk gaat de laatste hindernis er ook vlot aan. Jammer dat de fiets net schoon gemaakt is maar goed het zal toch een keer moeten gebeuren.

Stormstrip werkt extreem goed

Vandaag voor het eerst deze week in de fiets. Maandag wilde ik ook gaan echter de laag ijzel was mij toch iets te link en ben ik verstandig met de auto gegaan. Doorgaande wegen waren goed berijdbaar echter de fietspaden en klinkerwegen waren spek glad. Dinsdag noopten andere verplichtingen mij opnieuw met de auto te gaan waardoor voor mij alleen de vrijdag over bleef. Temperaturen waren weer boven 0, de wegen waren sneeuw vrij en het tempo lag al weer iets hoger. Toch scheelt het nog enorm met de F-lites maar aan de andere kant lekke banden heb ik tot op heden nog niet gehad.



Op de terugweg toch wel weer iets bujzonders. Lees ik soms wel berichten over herkenbare zaken als auto's op het fietspad hier ging het toch wel om een iets groter object. Bij de Eemhof werden rondvluchten georganiseerd en daarbij landen de helikopters vlak langs het fietspad. De dame die de mensen begeleidde met in en uitstappen stond druk te gebaren dat ik wel door kon rijden. Ik besloot wijselijk maar even te wachten omdat ik niet geheel kon inschatten of de turbulentie iets met de fiets of racekap zou uithalen. Bij het opstijgen ging hij vlak over mij heen maar bespeurde ik verder geen extreme turbulentie. Ga er maar vanuit dat dit geheel aan de stormstrip te danken is.☺

Wat gebeurd er met de aluminium wielen in de winter.

Afgelopen week rondom de fiets de pekel sporen gezien die de laatste twee weken zijn opgelopen bij het winterse weer. De week ervoor was het in de schuur rond de o gr C en nadat de kachel een paar keer had gebrand liep er langzaam enig smelt water uit. Op zich lijkt er nu niets aan de hand met de velgen maar bij de Quest 147 zijn toch de nodige wielen vervangen. Door mij in ieder geval het achterwiel en het linkervoorwiel. Nu was mijn verklaring bij het achterwiel dat de oorzaak mede gezocht kon worden in een ongeval dat de vorige eigenaar ermee had gehad. Bij vervangen bleek dat de velg rond de spaken enige corrosie heeft gehad. Het linker voorwiel was anders koek. Hier waren op meerdere plaatsen spaken door de velgen heen getrokken. Ik schat dat er wel een stuk of 10 kapot waren waarbij de kans dat het wiel dubbel zou klappen best wel aanwezig was. Het kapot gaan zal ook wel een ketting reactie teweeg gebracht hebben omdat de krachten in het wiel als er een spaak gebroken is door andere over genomen moet zijn. Als er dan eenmaal beweging in het wiel komt gaat het snel met de rest. Toen het wiel gedemonteerd was bleek er bij elk gat sprake van redelijke mate corrosie. De enigste voorstelling die ik toen had was dat het van de pekel zou moeten komen omdat zouten op een bepaalde manier aluminium kunnen laten corroderen. Ook de legering van het aluminium is hier van belang. Zie ook 
http://velomobileseminar2012.blogspot.com/2011/10/aluminium-7075-niet-altijd-de-beste.html.

Nu terug naar mijn huidige fiets waar de voorwielen bestaan uit gecoate aluminium legering. Geen idee welk type coating dit is maar geeft mij wel de indruk dat het beter tegen zouten bestand is. Het achter wiel lijk veel op wat ik bij de 147 ook had en zou dus wat dat betreft ook kunnen gaan corroderen. Weet niet wie er ervaring mee heeft maar hoor het graag.
Nu het de komende week gaat dooien en er ook wat regen is voorspeld zal ik deze tijd maar gebruiken om de fiets goed schoon te gaan maken totdat de pekel ook daadwerkelijk is weggespoeld.

gggrrrr bbrrrrrrr koud

Vandaag de stoute schoenen maar weer aangetrokken en de fiets gepakt. Donderdag de fiets klaar gemaakt omdat de sneeuw er nog volledig in lag van de vrijdag ervoor eerst maar eens de kachel in de fiets gedaan. Dat resulteerde er uiteindelijke in dat de laatste sneeuw ook uit de wielkasten viel. Accu's volgeladen omdat de capaciteit met de kou duidelijk afneemt en ik geen risico wilde nemen om zonder licht te komen. Bij Eembrugge stond de temperatuur meter op -10 gr C in de fiets kwam de temp zelfs op -5,5 gr C. Wederom was Flevoland weer de koude put van Nederland. Echt koud was het ook weer niet doordat er hard gewerkt moest worden en daardoor veel zweten. Met alles wat ik had aangetrokken was ik mijn muts vergeten en dat wreekt zich dan als je transpireert in de racekap met een koude luchtstroom er overheen. Hier de handdoek maar gebruikt om enigszins warm te blijven. Tempo wil maar niet hoog worden. De weg was redelijk vrij van sneeuw behalve de laatste 7 km in Almere en gemiddeld zat ik ergens rond de 24 km/h met windkracht 3 tegen. De verhalen dat de lucht dikker wordt als het koud is moet wel waar zijn. Ik hoop toch echt dat het gauw weer zomer wordt. Het aan- en uitkleden duurt veel langer en met deze snelheden kom ik nog te laat op mijn werk ook.
De terug weg was andere koek tempo ook niet erg hoog maar wel genieten. Temperatuur net onder het vriespunt met de zon er heerlijk op. Winterlandschap ziet er dan fantastisch uit en maakt dat het fietsen de moeite waard blijft.

12,5 doden per jaar door de fietspaal!

Nu maar hopen dat er na dit bericht verantwoordelijke mensen er echt iets aan gaan doen

http://www.nu.nl/binnenland/2731891/fietspaal-oorzaak-van-veel-ongelukken.html

Russen Wetter

Met een beetje meer kou als gemiddeld roepen onze Oosterburen al snel dat het Russen Wetter is. Voor onze begrippen is dat waarschijnlijk nog weer sneller aan de hand. Gisteravond naar de weersvoorspelling gekeken en gedacht dat het net zou moeten kunnen. Temperatuur zou tot -11 gr C kunnen komen maar de voorspelde sneeuw zou tussen 10 en 11 uur beginnen te vallen. In de ochtend nogmaals gecheckt en het beeld was niet echt veranderd. Om 3.43 uit bed en in de kleren. Voor de zekerheid een trainingspak extra aangedaan wat mij goed bevallen is. Daarnaast een muts op het hoofd gezet en inderdaad geen centje pijn vanochtend. Bij Eembrugge stond de temp meter om 4.34 uur op slechts -7 grC en het fietsen ging voortreffelijk. In de fiets was de temperatur onder 0. Tijdens het fietsen naar -2,5 gr C in de woonkernen tot ca -1 gr C. In Almere aangekomen was ik lekker aan het zweten en de muts kletsnat maar wel een warm hoofd. Volgende keer ga ik wat voorzichtiger om met de sneeuw voorspelling. Twee cm is al wat zwaarder fietsen maar tussen de 5 en de 10 cm wordt het net even te gek. Helaas kwam de sneeuw veel eerder als aangekondigd. rond 700 uur kwamen de eerste vlokken en dat was zeker 3 uur te vroeg. Uiteindelijk wel eerder weg gegaan zoals de bedoeling was echter er lag meer sneeuw als ingeschat. De Bebop perdalen hadden wel heel veel moeite met inklikken. Dat koste mij een aantal minuten. Bij een van de eerste bochten fout ingeschat waar de weg liep. Een diepe kuil was gelukkig net niet diep genoeg en de fiets bleef rechtop staan. Een kilometer verder het fietspad met daarnaast een kleine verhoging het voetpad over het hoofd gezien. Met rond de 25 km per uur een 180 gr draai en wederom geluk dat de fiets rechtop bleef staan. Ik was nu twee maal gewaarschuwd. Het zicht was zeer slecht door een bevroren vizier, mist en redelijke sneeuwbuien. Het fietsen ging gelukkig nog redelijk onder deze omstandigheden. Op de Stichtsebrug kwam er meer sneeuw te liggen. Omhoog ging het tempo zakken tot rond de 10 km/h en ik was bang dat ik stil kwam te staan. Gelukkig kon ik boven komen.

Bij Blaricum/ Huizen worden de fietspaden geveegd. Daar kan Almere weer een puntje aanzuigen. Tot aan Eembrugge was het lekker fietsen. Echter het viaduct over de snelweg was een brug te ver. De Kojak slick die achterop ligt gaf de pijp aan Maarten en kon mij niet boven brengen. Dit betekende een goeie honderd meter achter de fiets lopen voordat ik weer verder kon. Ook in Eembrugge worden de fiets paden geveegd dus tot aan de polderweg ging het weer redelijk vlot. In de polder was het slecht.

 De sneeuw lag hier hoger, tussen de 7 en 10 cm schat ik. Dat betekende hard werken met een snelheid die rond de 12 km/h lag.
  Bij Bunschoten de Polderweg gekozen om niet tussen het vele verkeer te komen zitten. Dat werd wel een hele zware bevalling. Kramp schoot in de bovenbenen en het achterwiel was maar half effectief vanwege doorslippen. Kreeg ook sterk het idee dat de wielkasten vol zaten met sneeuw maar ik had weinig puf om dat te gaan bekijken.Heb het gelukkig gered tot huis in een tijd van drie uur. Dan te bedenken dat mij snelste tijd binnen het uur heeft gelegen over 38 km dan kun je inschatten dat het zwaar was. Een troost: op de A27 stonden ze lekker in de file, dat heb ik dan tenminste gemist.

Thuis gekomen  lag er in de Quest ook een laag sneeuw. Gedeeltelijk binnen gekomen via de voeten gaten en het achterwiel. Ook de racekap blijkt de sneeuw niet geheel buiten te kunne houden. Toch is de kap ook onder deze omstandigheden een uit komst. Het bevriezen van het vizier is met de handschoen redelijk gemakkelijk te verwijderen.