Vijf september hadden de LOL boys gepland om een rondje om het IJsselmeer te
gaan rijden de rijstafette. Deze naam was aangepast ivm het bezit van het
Estafetteding welke hier verder te volgen is. http://www.ligfiets.net/news/5044/jubileum-estafette.html Voor mij een 400 km rit die vaak laat eindigt. Voorheen haakte ik aan in de Flevopolder
maar dan is het inschatten hoe laat de groep arriveert lastiger doordat de
groep er dan een dikke 50 kilometer op heeft zitten. Aanhaken in
Nieuw-Millingen is beter in te schatten doordat ze dan net 11 kilometer
onderweg zijn. Zo gezegd zo gedaan betekende voor mij dat ik 1 uur en 8 minuten
naar het rendez-vous punt moest rijden volgens de route planner van de
fietsersbond. Hoe ik ook mijn best deed een langzaam tempo te handhaven ik was
een kwartier te vroeg. Dan maar een paar kilometer doorrijden en vervolgens
weer terug. De groep tegemoet rijden maar niet overwogen omdat ik anders in het
bos de fiets uit moet om te keren. Exact op de ingeschatte tijd tijd kwamen
Casper, Marc, Edwin en Arjen het bos uitgereden. De delegatie is kleiner als
andere jaren maar dat kan te maken hebben dat de heren ook hun maandelijkse rit
gaan doen de volgende dag. Voordeel van een kleine groep is dat je sneller
voortbeweegt en veel minder stopt. In een vloeiende beweging ging het de Veluwe
af richting Harderwijk de Flevopolder in.
De weervoorspelling was dat er een paar uur regen zou komen die rond 9
uur zou beginnen. Wind tegen op de eerste helft van de route kracht 4 Bft. De
regen kwam echter al eerder wat korte felle buitjes die onder de schuimkap
weinig last gaven. Alleen door de bril wat minder zicht. In een vlot tempo naar
de Batavia waar het net even droog was voor het klassieke fotomomentje. Ook
door het weer vlot weer in de fiets en ondanks de tegenwind vroegtijdig in
Enkhuizen aanbeland. Zo vroeg dat onze café voor de koffie aangaf nog geen
koffie te schenken. Dan maar doorgereden waar we midden in Enkhuizen een tent
vonden die wel open was en bovendien aangaf een goede concurrent te zijn vwb de
appelgebak. Tel uit je verlies als je eenmaal niet klaar staat voor een groep
die jaarlijks langs rijd en daarna misschien niet meer omdat de concurrent
prima gebak heeft. ☺ Na Enkhuizen de
dijk op richting Medemblik. Het weer met een stevige wind gaf drukte op het
IJsselmeer. Veel Zeilboten en surfers namen de gelegenheid waar met de wind te
stoeien. Het weerbericht strookte niet geheel meer met de voorspelling. De
kleine felle buitjes kwamen met enige regelmaat terug tot zelfs laat in de
avond bij Wijhe. Veel deerde het ons uiteindelijk niet. De wind was in Noord
Holland iets meer tegen als verwacht maar op de Afsluitdijk werd het al
gemakkelijker. In een restaurant wat al lang bestond gezien de verflaag die het
miste een heerlijke omelet genuttigd voordat de reis verder ging door
Friesland. We gingen wat noordelijker als andere jaren en net boven Lemmer Overijssel
in. Ik vond het prachtig. Mooie snelle wegen soms langs autowegen maar veel
over het platteland heerlijk slingerend en genieten. Daarna kwam Overijssel
richting Nijeveen bij Nazca waar we het Estafetteding zouden inleveren bij Monique en Henk.
Door de weerribben fietsend was een prachtig vervolg op wat Friesland te bieden
had. Op een aantal punten herkende ik de omgeving van andere ritten, maar hele stukken was ik nog niet eerder geweest. Na Nazca moest ik naar verwachting nog een
150 km rijden. Dus na 18.30 uur weer de fiets in voor het vervolg. Op 300 km
voelde ik mij nog prima. Hier was het voor mij de test hoe de knie zich hield
en deze gaf geen krimp. De spiermassa was zich ook weer aan het herstellen dus
dat gaf een tevreden gevoel. Richting Wijhe begon het stilaan donker te worden.
Na kort overleg ging Arjen voorop richting Wijhe om nog een vette hap te kunnen
bemachtigen. Er was een jaarlijks
dorpsfeest aan de gang waar wij met vijf velomobielen doorheen reden. Het
ging gelukkig prima terwijl de drankvoorraad aldaar al flink was aangesproken.
Verder gereden richting Deventer alwaar we afscheid werd genomen van Marc,
Casper en Arjen. Edwin en ik gingen richting Apeldoorn waarbij Edwin met de
kennis van de omgeving in een lekker tempo door het donker knalde. Vele
hindernissen zouden volgen van fietsers die enigermate uitgelaten vermoedelijk
met behulp van stimulerende middelen om uitgelaten te zijn in willekeurig richtingen
zich voort bewogen. Op advies van Edwin verder niet de route gevolgd maar richting
de Apeldoornse bult gereden. Deze heb ik veel vaker beklommen maar nooit na 370
kilometer in de benen. Het ging verbazend gemakkelijk. Terwijl ik dacht dat het
zwaarste gedeelte nog moest komen ging het al “bult” afwaarts. Het moet aan de fiets
gelegen hebben waardoor ik ondanks de afstand er zo rap overheen gereden ben.
Doordat ik de route niet geheel heb gevolgd was ik ook iets vroeger thuis dan
gedacht. Om 0.15 uur zette ik de fiets in de garage met volgens Endomondo410.66 kilometer achter de kiezen.
De DF heeft zich
prima gehouden. Slechte stukken weg zoals ik op het woonwerk verkeer richting
Ede moet passeren ben ik niet tegen gekomen. Volgende uitdaging zal zijn een
600 km rit. Nu heb ik de 410 km afgelegd in 20 uur en 15 minuten waar een tijd
van 27 uur voor 400 km volstaat. Het moet in de mogelijkheden liggen alhoewel
de knieën dan lichtelijk protesteren en het tempo maar net boven de 30 km
gehouden kan worden. Wordt vervolgd.
Op 18 juli opgehaald en nu na 6 weken kan ik zeggen dat
alles naar wens is. De foutieve afstelling van de ovale bladen heeft een knie
blessure veroorzaakt die nu gelukkig ook onder controle komt. Alleen bij maximale
inspanning voel ik het nog iets en nu is het opbouwen van de spieren aan de
orde hetgeen ook al aardig de goede kant opgaat.`Na montage door Peter de Rond was het weer als vanouds.
Voor wat de fiets betreft heb ik de goed zit positie
gevonden. Met een ventisit matje enkel laags blijf ik precies passen in de
fiets. Wat dat aan gaat is het voor mij millimeter werk. Dubbellaags Ventisit maakt dat mijn linker knie net de bovenjkant raakt. Onder de schouders in
de kuiprand en naast de knieën heb ik schuim verwerkt van Velomobiel.nl wat ik
ook in de Quest had geplaatst. Dit zorgt ervoor dat bij ongecontroleerde bewegingen van de
fiets ik geen pijnlijke schouders en knieën oploop. Ook stukken neopreen naast de schouders geplakt die in de winter enige isolatie van de kou bewerkstelligen. Het hinderlijke geratel uit
het vooronder bleek te komen van lager cups die niet voldoende vast gedraaid
waren. Een geweldige irritatie minder. Ook achter bleek de ketting over de brug
te lopen hetgeen nu opgelost is met een klein stukje klittenband. Zonder deze
nare bijgeluiden is het fietsen een stuk aangenamer en kom je ook gemakkelijker
in je cadans. Tevens een batterij indicator gemonteerd. Voor een paar euro in China
te koop en bovendien stimuleer je de economie daar ☺.
Bochtenwerk
kan nog wel sneller. Ik ben nog steeds voorzichtig maar heb nog geen echt twee wielen
momentje gehad. Wel ga ik er al harder doorheen als voorheen met de Quest. Op
de vlakke stukken ben ik zeker een 3 km sneller. Wordt de weg wat ruwer dat
schat ik de snelheid als gelijkwaardig als de Quest in. Ik vermoed de smallere
banden meer weerstand opleveren. In het bos perceel waar ik dagelijks doorheen
ga ben ik langzamer en zeker met het vochtige weer van de laatste dagen.
Overall ben ik op dit moment (met onwillige knie) 1,5 tot 2 km per uur gemiddeld
sneller op mijn woon werk route. Dit zal vnl het snellere accelereren van de
fiets zijn dat dit resultaat beïnvloed. De top snelheid is ook hoger maar ik
merk op stukken waar ik naar beneden duik van de talud dat de versnelling
gelijk is. Pas daarna pakt de DF het weer op omdat hij een hogere topsnelheid heeft. De vergelijking trek ik uit data van dezelfde periode vorig jaar.
Bochten zijn wel weer haaks te nemen. Rijden met de F-lites houdt ook in dat je
de bochten ruim aansnijd en uitkomt. De DF kan de binnenbocht mooi vast houden.
Remmen bij nat of glad weer geeft gauw een slippend wiel. De remmen moeten hier
nauwkeurig afgesteld worden.
Fiets
past nauw maar heeft wel als voordeel dat je meer direct gevoel bij het sturen
houdt. In de Quest was meer ruimte om heen en weer geslingerd te worden.
Ruimte is zoals eerder vermeldt groter waardoor vakanties geen probleem zullen
worden.
Zaterdag
een (bijna) perfecte tourkap opgehaald uit Dronten. Bijna? Jazeker bij ruig
terrein gaat de kap een centimeter naar achteren en rammelt dan ook ene beetje.
Ymte gevraagd on het simpele maar zeer doeltreffende systeem om de kap vast te
zetten uit te breiden met 1 elastiek om de voorzijde vast te houden zodat deze
niet meer verschuift.
Zaterdag
de RIJStafette rijden waarna indien de fiets zich goed houdt de inrij periode
als afgesloten mag beschouwen.
Al
met al op dit moment erg tevreden met het eind resultaat. Hij presteert naar
verwachting en dat kan beter worden als het fysiek ook 100 % is. De winter nog
afwachten want daar heb ik van gehoord dat hij wel eens langzamer kan zijn dan
de Quest. Nu nog zorgen dat hij er zo blijft uit zien en schade vrij blijft.