Bespiegelingen

13 aug 2011 de dag waarop er iets zou gebeuren dat ik na mijn geboorte nog niet eerder heb meegemaakt. De groei en de bevalling was in een week of vier achter de rug en tijdens de groei leerde ik in snel tempo wat deze wereld inhield. Op zich veel aardige mensen die in dit wereldje elkaar op enig moment vinden dan wel opzoeken. Daarin ook allerlei maten van groot naar klein. Zaterdag 13 augustus was een droge bewolkte dag en instinctief wist ik dat er iets stond te gebeuren. Nadat er al meerdere bezoekers waren gearriveerd kwam er in een gehavende fiets iets aanrijden waar ik wel van schrok. De gedaante die daaruit kwam kon er in ieder geval wel uit maar was op zijn zachts gezegd iets groter dan gemiddeld. Nou is de grootte een ding, maar die fiets zag er uit als of er een paar oorlogen mee gevoerd waren. Het was duidelijk het was de nieuwe eigenaar.
Langzaam kwam ik bij van de schrik en werd er in de loop van de ochtend flink in mijn binnenste geroerd om elke millimeter die er in een fiets zit te gebruiken om maximale ruimte te krijgen. Na ruim twee uur was het tijd om los gelaten te worden. Op zich heb ik niets tegen snelheid maar om aan elkaar te wennen was het beter geweest wat rustiger aan te doen. De eerste waarschuwing kwam al na acht kilometer op een rotonde. Met veel te hoge snelheid werd deze genomen waardoor ik mijn wielen niet meer aan de grond kon houden.Tot twee maal toe werd e.e.a. gecorrigeerd zodat ik niet omsloeg en uiteindelijk werd besloten dat mijn rechter voorwiel maar een stoeprand moest nemen. Gelukkig geen schade alhoewel het erg zeer deed.
De rest van de maand ben ik regelmatig uitgelaten. Stukken van Nederland bewondert al hoewel een pad langs de Rijn dermate gevaarlijk was dat ik aan mijn voorganger moest denken. Toch bracht ik het er telkens goed vanaf waardoor ik langzaam maar zeker wat vertrouwen begon op te bouwen.
Ik heb niet het idee dat mijnheer heel erg tevreden was, oké ik slaap dan binnen en wordt goed verzorgd, maar elke keer waren er wel wijzigingen aan mijn uiterlijk. Licht moest er in grotere mate komen dus kwam er naast mijn spiegel een soort van bouwlamp te staan. In het binnenste van mijn banden kwam een plakkerige troep erin, het schuimdeksel vindt hij ook maar niets want er moest zo nodig een rare hoed bovenop en last but not least een nieuwe demper waardoor ik in ieder geval het enorme gewicht wat beter kan opvangen.
Gelukkig heb ik het laatste jaar ook veel positieve dingen bemerkt. Ik wordt tenminste gebruikt naast de vele woon werk ritten waarbij uit meerdere parcoursen kan worden gekozen ook verschillende ritten het land. Tot eind december wel heel gezellig de oliebollen tocht werd bezocht. Vele soortgenoten gezien waarbij mijn positie lang niet de slechtste was. Begin dit jaar winterse taferelen waarbij de stuurkunst en veel geluk er voor zorgen dat ik een ruime 180 gr draai zonder schade kon maken. Bont werd het in februari waarbij ik total bevroren  bij -10 grC door de nacht ging . Vrijdag 3 februari was het bingo op de terug weg tussen de 15 en 20 cm sneeuw. Mijn wraak: hij moest er uiteindelijk uit om een viaduct over te lopen. Moet hij maar eens gaan afvallen.☺.
Veel in het donker gereden met een 1400 lumen lamp naast de spiegel. Met deze lamp durfde ik op de bochtigste stukken redelijk voluit gaan. Konijnen en reeën ben ik achteraan gereden, egels omheen geslalomd vele vossen gezien en in de zomer ook een aantal kamikaze vogels. Uiteindelijk ben ik nog bijna krasvrij na 11179 kilometer. Op naar een volgende jaargang waarin hopelijk weer veel mooie kilometers worden gemaakt.