Winter wielen voor de DF

Zaterdag naar Dronten gereden om daar de winterwielen op te halen die Willem Vierbergen voor mij wilde spaken. Willem had dat voor zichzelf al gedaan met het idee dat de gelijmde carbon wieldeksel in de winter met zout en pekel de velg zouden kunnen opvreten. Daar ik dat uit ervaring met de vorige Quest ook al had gezien  hoe de alu velg werd opgevreten heb ik dit idee gekopieerd. Het kan natuurlijk een extra voordeel zijn om op deze manier extra wielen te hebben klaar staan in geval van lekke banden. Wisselen zal dan echt een fluitje van een cent worden.
In Dronten op de nieuwe locatie van ICB was Frank aan het werk met de inrichting van de hal, Prachtige locatie maar nog wel even werk om het af te maken. Doordat Willem het nog niet gevonden had wilde Frank wel even naar mijn fiets kijken voor de afstelling van de ketting. Hier haf hij al gauw in de gaten waar het geluid vandaan kwam die vanaf het begin erin gezeten had. De carbon brug was te hoog in de fiets gemonteerd waardoor de ketting bij de kleine kransjes over de brug liep. Om dit op te lossen moet ik nog een nieuwe afspraak maken omdat de fiets dan een nacht over zal moeten blijven. Als tijdelijk oplossing is er een kortere achterdemper in gebouwd. Op de terug weg was dit ene genot om mee te rijden omdat het hinderlijke geluid er uit was gehaald
Ook tijdens deze rit bleek dat de fiets nog te warm was om lekker te rijden. Temperatuur weas 4 gr C maar binnen no time is de fiets dan te warm, De vocht huishouding is een probleem. Aan een kant wil ik niet de voetengaten open gooien om niet alle kou naar binnen te halen maar te warm is duidelijk ook niet goed. Thuis eerst maar eens gaten in de bodem geboord om e.e.a. af te voeren. Daarna maar eens goed nadenken hoe gedoseerd ik een luchtstroom in de fiets kan krijgen.
In ieder geval heb ik nu een extra set wielen die ik in de winter met durano plus wil gaan rijden. Op dit moment als compleet wiel mee zodat ik de continental Grandprix II kan oprijden zonder veel narigheid van lekke banden.  Na 3015 km had ik hier een eerste lek, (die na 80 km ff niet mneegerekend)  maar de band is nu redelijk beschadigd op het loopvlak. Zo gauw het vriest kunnen de Durano plus erop. Zwaarder trappen dan maar op de koop toe nemen.

Winterklaar maken DF

Er wordt weer over geblogd. De winter in en hoe kan dit zo aangenaam mogelijk. Voorheen met de Quest nam ik ook diverse maatregelen. Vooral in hoe houd ik het binnen aangenaam en welke banden keuze maak ik. Bij Casper de discussie gelezen over F lites. Ook ik maakte voorheen deze keuze, echter een band verwisselen in winterse kou, in de middle of nowhere en dan vooral ook nog in het donker is geen sinecure. Hierin proef ik het verschil tussen de plezier rijders en de woon werk rijders.
In de DF-XL ligt dit anders. Twee issues hier: banden keuze en de luchtstroom door de neus. Voor de rest is deze fiets geheel winterklaar. Ik blijf zelfs tot op heden in de driekwart broek fietsen met de Northwave Artic schoen. Het dicht zijn van de onderzijde van de DF is hier dan weer een duidelijk voordeel.

 Om met de luchtstroom te beginnen: Ik had er al een paar keer een doek in gedaan echter als je warm bent gefietst is het onder de kap te vochtig. Zo vochtig dat de klik pedalen van de Bebop met vaseline meoten worden gesmeerd om een irritantgepiep te voorkomen. Een paar weken terug met de eerste koude nachten een lexaan plaatje er over heen gedaan zodat de lucht niet meer rechtstreeks op het lichaam kwam. Nu merkte ik dat de luchtstroom direckt op de (blote) onderbenen kwam maar voor de rest ene prima resultaat. Vandaag er een koker omheen gemaakt zodat de lucht stroom naar de trapas wordt geleid. Ik verwacht hiermee geen last meer te hebben en bovendien vocht in het vooronder te verdrijven. Wordt vervolgd

De banden keuze is ene issue dat in de DF noet worden geleerd. VErgelijken naar de DF gaat niet omdat o.a. de F-lites hier niet onder passen. Na de Schwalbe One verwisseld te hebben voor de Durano's was ik wel tevreden over de snelheid maar niet over het lekvrij zijn. Binnen 3000 km 6 keer lek. Aansluitend over gestapt op de Contact Sport II. Nu 2550 km verder heb ik 1 x lek gereden en laten ze me nog niet in de steek. Bovendien was dit lek al na 80 km door een scherp stuk glas. Wel vind ik de slijtage visueel duidelijk zichtbaar omdat het profiel eraf gereden is. Nu aangeschaft de Durano Plus en de Marathon plus voor de achterband. Idee van Willem V om in de winter andere voorwielen te spaken zonder carbon deksel stond mij ook aan. Willem gaat er nu voor mij ook een paar spaken waar ik dan de Durano op zal gaan zetten. Heel benieuwd naar de snelheid die ik ga over houden. Gaat dit echt zwaar worden dan kan ik altijd nog kiezen om een compleet wiel mee te gaan nemen omdat verwisselen hiervan binnen de minuut moet zijn gedaan
Daarnaast nog kleine aanpassing op de tourkap gedaan. Als het vizier open is wat ik graag heb omdat het zicht met vochtig en donker weer in combinatie met tegenliggers die je geheel kunnen verblinden, dan vliegen de druppels ook naar binnen. Een extra stukje lexaan zorgt hier voor verbetering. Regent het echt hard wat niet vaak voorkomt dan gaat de klep dicht en met pin lock kan ik dan nog wat zien. Regent het minder hard dan blijft het verder aardig drook binnen.

6000 km ervaring in een DF-XL een review

6000 km ervaring in een DF-XL een review

Sinds 18 juli mag ik mij de eigenaar noemen van de DF-XL 23. Nu 6000 km verder in woonwerk ritten en een aantal losse ritten inclusief aanpassingen naar mijn eigen wensen kan ik de ervaringen schrijven omdat het hier een wat langere periode betreft, waarin ik ook geen zaken zonder meer zou willen veranderen.

Na aanschaf blijkt dat het toch een geheel nieuwe fiets is waar nog niet heel veel over is geschreven waardoor het meer een ontdekkingstocht is geworden. Soms voelt dat niet fijn omdat ik hem bijna dagelijks gebruik en hij dus goed moet zijn. Aan de andere kant erg leuk omdat het allemaal echt nieuw is en daardoor ook erg leerzaam om de nieuwe fiets te leren kennen.

Zomaar wat wetenwaardigheden op een rij

·         Hoogte van de fiets duidelijk te laag voor de meeste routes die ik rijd, daardoor (lak) schade aan de onderzijde die inmiddels is gerepareerd.

·         Banden wordt nieuwe ontdekkingstocht schade en lekke banden tot gevolg. (later meer)

·         Vering aangepast met stijvere veren. (idem in de Quest)

·         Dubbele koplamp voor mij nu voldoende om zonder Chinese kanonnen rond te rijden.

·         Ingang best nauw. Erin stappen gaat goed, eruit klimmen is even werken.

·         Alle losse delen verdwijnen naar achteren richting derailleur.

·         Lawaai van losse delen in de fiets. (Nu dempingsmatten erin gedaan)

·         Zonder voetengaten best warm in de zomer

·         Keuze ovalen met te kleine blad voor. Zit vaak op grootste verzet. Groter blad is noodzakelijk. Welke keuze in de bergen zal ik nog goed moeten bekijken.

·         In deze fiets zit een rammel op achter derailleur geschakeld een na kleinste en de volgende  ketting wielen. (Al wel een keer terug geweest maar nog onvoldoende opgelost)

·         Minder snel dan vooraf gehoopt in de maanden buiten de zomer.

·         Deksel aan de bovenzijde ideaal om te sleutelen

Velonauten die in een DF rijden geven een realistischer beeld als degene die het niet doen. Veel aannames van wat is gehoord en wat men denkt zijn in werkelijkheid anders. Neem het Spartaanse gedrag: Mijn ervaring is dat het anders rijd maar zeker niet minder comfortabel dan de Quest.  Deze fiets past als een jas waar ik in de Quest heen en weer geslingerd kon worden.  Onder de tourkap vind ik hem zelfs stiller dan de Quest, waardoor het rijden daarmee minder onaangenaam is. Ik prefereer cabrio rijden nog steeds.

Het sturen is veel directer en de draaicirkel is aangenaam beter. Logisch omdat ik voorheen een fervent F-lite rijder was. Geen voeten gaten is wel een nadeel als je een stukje achteruit moet. Normaal geen probleem omdat ik dit nu met mijn hand kan doen, in een noodgeval erg vervelend omdat je dan hulpeloos in de fiets zit.

De lak op de fiets is kwetsbaarder dan de gelcoat van de Quest. Uiteraard is herstellen hier beter. Op dit moment ben ik nog schade vrij op de zichtvlakken.

Accu gaat in de zomer 8 uur mee in de winter loopt dit terug naar nu ca 5 a 6 uur. Te weinig om twee woonwerk ritten te doen,. Extra capaciteit heb ik ruim voldoende aan boord. Een “paar euro uit China” oplossing geeft mijn nu ook een beeld hoe vol de accu nog is.

De accu is leeg voordat er een signaal komt. Het licht valt dan in een keer uit. De claxon vind ik ontoereikend. Op een volle batterij prima maar na ca 2 uur accu gebruik een zielig toontje. Hier zoek ik nog een betere oplossing voor.

Ventilatie door de neus is in mijn geval niet voldoende. De vochtigheid in de fiets loopt zo hoog op dat ik de pedalen (bebop)  flink in de vaseline stop om een vervelend piep geluid te voorkomen. In het koudere jaargetijde komt de kou rechtstreeks naar je toe. Hier moet ik nog een plaatje monteren zodat de luchtstroom niet direct op mij gericht wordt.

De tourkap is formidabel en veel beter dan ik gewend was. De enigste rammel zit in het de bevestiging van het vizier. Deze moet ik nog apart bekijken. De gaten naar achteren zijn perfect omdat je op deze manier ook nog om kan kijken. Een beweging die ik als motorrijder ook zo doe. De oplossing voor een beslagen vizier is het pinlock systeem. Eerst heb ik het zonder geprobeerd maar deze beslaat zelfs nog als hij open staat. Met pinlock blijft je naar buiten kunnen kijken. De aanpassing op deze tourkap gedaan is een extra lexaan voorschermpje die voor het vizier op de kap is gemonteerd. Dit had ik ook op mijn andere tourkap op de Quest.

Deze zorgt voor een gerichtere dosering lucht die de kap in kan komen en bij een stevige regenbui dat de druppels niet naar binnen komen. Blijft het feit dat in het donker met regen en tegemoet rijdend verkeer het zicht even slecht is, oftewel je ziet geheel niets.

Dan de snelheid. De data van de laatste drie maanden geven een wisselend beeld. Augustus was de DF ca 1,5 km gemiddelde sneller. In september en oktober was de Quest gemiddeld sneller. Deze laatste twee maanden zijn niet geheel vergelijkbaar doordat in mijn route een verkeerslicht en een extra slinger in de weg zit waar volledig het tempo eruit moet. Ik schat dat de snelheid nu als gelijkwaardig moet worden ingeschat. Dit komt m.i. doordat ik meerdere lekke banden heb gehad met de DF. Eerst de Schwalbe One waarvan ik de wang kapot reed. Doordat ik te fors remde met een lekke band blokkeerde het wiel en schuurde de velg over de grond. Aansluitend heb ik Durano’s gereden, die (met nat weer) elke 2 a 300 km lek reden. Nu rijd ik op Continental Grand Prix ca 1600 km waarbij ik alleen na 100 km de pech had door iets scherps te rijden. Loopvlak zit er veelbelovend uit met nagenoeg geen zichtbare schade. Wel heb ik om de winter lekvrij door te komen Durano plus en een marathon pus als achterband aangeschaft. Snelheid vermoedelijk nog wat gaan langzamer worden maar lekvrij rijden in de winter heeft ook zijn voordelen. Achterband is erg moeizaam te vervangen door de kleine beschikbare ruimte in de wielkast. Zeker in de winter wil ik hier de narigheid voorkomen. Het idee om in de winter met andere voorwielen te gaan rijden waar het carbonwieldeksel niet aan vast gekit zit ga ik ook omarmen. Misschien ga ik dan wel met een reservewiel rondrijden om evt. lekken snel op te lossen. De top snelheid bij de DF is hoger als ook de bochtsnelheid en de acceleratie. Bij ruw wegdek (zoals in de herfst met takken en bladeren en ander herfst afval) is de Quest sneller met de bredere ballon banden.

Open wielkasten  hebben het voordeel dat je de bagger sneller waarneemt en weg kan  spoelen.  Bij het achterwiel blijft dit hetzelfde. Doordat het bij de DF nog nauwer is zal er zeker vuil met het plaatsen van een band in de band gaan zitten. Tevens geven deze open wielkasten doordat het wiel wat schuiner staat een hogere bochtsnelheid. Nog steeds heb ik niet zo hard gereden dat er een wiel loskomt van de weg. Niet omvallen is voor mij toch nog steeds belangrijker. ☺

Samenvattend : Ben ik zeer tevreden met de DF. Er is aangenamer mee te rijden, zitcomfort is veel hoger. Ruimte er in is voldoende ook om lange vakantie tochten te rijden. T.o.v de Quest zijn er ook nadelen maar gemiddeld genomen ben ik blij met de huidige keuze. De gemiddelde snelheid is lager dan verwacht. Met meer ervaring en mogelijk ook hier weer een ontwikkeling in betere banden voldoet deze fiets aan mijn verwachtingen.

Estaffeteding wegbrengen met een omweg in een rondje IJsselmeer

Op weg naar de eerste bui

Vijf september hadden de LOL boys gepland om een rondje om het IJsselmeer te gaan rijden de rijstafette. Deze naam was aangepast ivm het bezit van het Estafetteding welke hier verder te volgen is. http://www.ligfiets.net/news/5044/jubileum-estafette.html
Voor mij een 400 km rit die vaak laat eindigt. Voorheen haakte ik aan in de Flevopolder maar dan is het inschatten hoe laat de groep arriveert lastiger doordat de groep er dan een dikke 50 kilometer op heeft zitten. Aanhaken in Nieuw-Millingen is beter in te schatten doordat ze dan net 11 kilometer onderweg zijn. Zo gezegd zo gedaan betekende voor mij dat ik 1 uur en 8 minuten naar het rendez-vous punt moest rijden volgens de route planner van de fietsersbond. Hoe ik ook mijn best deed een langzaam tempo te handhaven ik was een kwartier te vroeg. Dan maar een paar kilometer doorrijden en vervolgens weer terug. De groep tegemoet rijden maar niet overwogen omdat ik anders in het bos de fiets uit moet om te keren. Exact op de ingeschatte tijd tijd kwamen Casper, Marc, Edwin en Arjen het bos uitgereden. De delegatie is kleiner als  andere jaren maar dat kan te maken hebben dat de heren ook hun maandelijkse rit gaan doen de volgende dag. Voordeel van een kleine groep is dat je sneller voortbeweegt en veel minder stopt. In een vloeiende beweging ging het de Veluwe af richting Harderwijk de Flevopolder in. De weervoorspelling was dat er een paar uur regen zou komen die rond 9 uur zou beginnen. Wind tegen op de eerste helft van de route kracht 4 Bft. De regen kwam echter al eerder wat korte felle buitjes die onder de schuimkap weinig last gaven. Alleen door de bril wat minder zicht. In een vlot tempo naar de Batavia waar het net even droog was voor het klassieke fotomomentje. Ook door het weer vlot weer in de fiets en ondanks de tegenwind vroegtijdig in Enkhuizen aanbeland. Zo vroeg dat onze café voor de koffie aangaf nog geen koffie te schenken. Dan maar doorgereden waar we midden in Enkhuizen een tent vonden die wel open was en bovendien aangaf een goede concurrent te zijn vwb de appelgebak. Tel uit je verlies als je eenmaal niet klaar staat voor een groep die jaarlijks langs rijd en daarna misschien niet meer omdat de concurrent prima gebak heeft. ☺
Na Enkhuizen de dijk op richting Medemblik. Het weer met een stevige wind gaf drukte op het IJsselmeer. Veel Zeilboten en surfers namen de gelegenheid waar met de wind te stoeien. Het weerbericht strookte niet geheel meer met de voorspelling. De kleine felle buitjes kwamen met enige regelmaat terug tot zelfs laat in de avond bij Wijhe. Veel deerde het ons uiteindelijk niet. De wind was in Noord Holland iets meer tegen als verwacht maar op de Afsluitdijk werd het al gemakkelijker. In een restaurant wat al lang bestond gezien de verflaag die het miste een heerlijke omelet genuttigd voordat de reis verder ging door Friesland. We gingen wat noordelijker als andere jaren en net boven Lemmer Overijssel in. Ik vond het prachtig. Mooie snelle wegen soms langs autowegen maar veel over het platteland heerlijk slingerend en genieten. Daarna kwam Overijssel richting Nijeveen bij Nazca waar we het Estafetteding zouden inleveren bij Monique en Henk. Door de weerribben fietsend was een prachtig vervolg op wat Friesland te bieden had. Op een aantal punten herkende ik de omgeving van andere ritten, maar hele stukken was ik nog niet eerder geweest. Na Nazca moest ik naar verwachting nog een 150 km rijden. Dus na 18.30 uur weer de fiets in voor het vervolg. Op 300 km voelde ik mij nog prima. Hier was het voor mij de test hoe de knie zich hield en deze gaf geen krimp. De spiermassa was zich ook weer aan het herstellen dus dat gaf een tevreden gevoel. Richting Wijhe begon het stilaan donker te worden. Na kort overleg ging Arjen voorop richting Wijhe om nog een vette hap te kunnen bemachtigen. Er was een jaarlijks dorpsfeest aan de gang waar wij met vijf velomobielen doorheen reden. Het ging gelukkig prima terwijl de drankvoorraad aldaar al flink was aangesproken. Verder gereden richting Deventer alwaar we afscheid werd genomen van Marc, Casper en Arjen. Edwin en ik gingen richting Apeldoorn waarbij Edwin met de kennis van de omgeving in een lekker tempo door het donker knalde. Vele hindernissen zouden volgen van fietsers die enigermate uitgelaten vermoedelijk met behulp van stimulerende middelen om uitgelaten te zijn in willekeurig richtingen zich voort bewogen. Op advies van Edwin verder niet de route gevolgd maar richting de Apeldoornse bult gereden. Deze heb ik veel vaker beklommen maar nooit na 370 kilometer in de benen. Het ging verbazend gemakkelijk. Terwijl ik dacht dat het zwaarste gedeelte nog moest komen ging het al “bult” afwaarts. Het moet aan de fiets gelegen hebben waardoor ik ondanks de afstand er zo rap overheen gereden ben. Doordat ik de route niet geheel heb gevolgd was ik ook iets vroeger thuis dan gedacht. Om 0.15 uur zette ik de fiets in de garage met volgens Endomondo410.66 kilometer achter de kiezen.

De DF heeft zich prima gehouden. Slechte stukken weg zoals ik op het woonwerk verkeer richting Ede moet passeren ben ik niet tegen gekomen. Volgende uitdaging zal zijn een 600 km rit. Nu heb ik de 410 km afgelegd in 20 uur en 15 minuten waar een tijd van 27 uur voor 400 km volstaat. Het moet in de mogelijkheden liggen alhoewel de knieën dan lichtelijk protesteren en het tempo maar net boven de 30 km gehouden kan worden. Wordt vervolgd.